برترین دیالوگ های گرگ و میشبه نام خالق آسمانها و زمین
هواپیمای جنگنده ی اف- 15
F-15 Silent Eagle
شهرت: سایلنت ایگل (silent eagle)
پس از فروش بمب های هدایت لیزری توسط ایالات متحده به نیرو ی هوایی عربستان بود که رژیم اشغالگر قدس با دست آویز قرار دادن این قرار داد از دولت ایالات متحده در خواست کرد تا با فروش جنگنده ی فوق پیشرفته ی F-22 raptor به آن رژیم موافقت کند و این درحالی بود که این هواپیما در لیست غیر قابل فروش های ایالات متحده قرار داشت.
بله رژیم صهیونیستی صلاحیت به کارگیری این پرنده را نداشت. از سوی دیگر F-22 بسیار گران قیمت است، به گونه ای که به کارگیری آن برای کمتر نیروی نظامی در سراسر جهان ممکن است. همچنین به دلیل استفاده از جدیدترین تکنولوژی موجود، ایالاات متحده به هیچ وجه حاضر به ریسک برای فروش این هواپیمای خاص نیست.
با توجه به این عوامل شرکت بوئینگ که همواره در اجرای طرح های خلاقانه پیشرو بوده است، یک سری اصلاحات روی جنگنده ی موفق F-15 eagle آغاز کرد که در نهایت منجر به ساخت F-15 silent eagle گشت.
طراحان بوئینگ در طرح silent eagle از قسمت عمده ی تجربیات خود در رابطه با تولید هواگرد های پنهانکار بهره برده اند و این زمانی بیشتر جلب توجه می کند که به یاد آوریم ایالات متحده در رابطه با تکنولوژی stealth بی شک یک پله فراتر از تمامی جهان است و اگر هواپیماهای چینی را به حساب نیاوریم تنها سازنده ی واقعی و انبوه چنین هواگرد هایی است؛ برتری ای که در F-22 و B-52 به اوج خود رسیده است.
در عین حال F-15 eagle بی شک از تمام معاصران شرقی خود برتر است که این برتری با پیروزی 39 بر صفر این عقاب پولادین در نبرد های هوایی بر علیه نیروی هوایی عراق در عملیات operation desert storm به خوبی مشاهده می شود. در عین حال این پرنده قابلیت های بالای خود را به رخ کشیده است.
پس آنچه اینجا داریم گروهی از برترین نخبگان طراحی جهان به همراه یک هواپیمای فوق العاده است و تنها مورد ناخوشایند، قوانین دست و پا گیر کنگره ی ایالات متحده است که عرصه را برای طراحان تنگ کرده است.
تولید هواپیمایی که هم مشتری را ترغیب به خرید نماید و هم نظر کنگره را برای صرفاً دفاعی بودن خود جلب کند کار چندان ساده ای نخواهد بود، طرحی که بوئینگ با بودجه ی خصوصی خود دست به پژوهش و پیگیری آن زده است.
طرحی که هم اکنون بوئینگ آ« را دنبال می کند عبارت است از کاهش توان رادار هواپیمای دشمن در شناسایی پرنده ی خودی، به عبارت دیگر برای جلوگیری از استفاده نا مطلوب و همچنین تأمین نظر کنگره ی ایالات متحده، بوئینگ هیچ طرح خاصی را برای مقابله با رادار های زمینی در پرنده خود لحاظ نکرده که این امر تا حد زیادی کارا بودن طرح را زیر سوال برده است.
متخصصان بوئینگ در مرحله ی اول با تبدیل باله های عمودی سنتی به انواع V شکل ( مانند آنچه متخصصان کشور مان در مورد هواپیما های F-5 tiger و صاعقه انجام دادند.) توانسته اند علاوه بر افزایش چشمگیر پارامتر های پروازی به طرز قابل توجهی ویژگی های پنهانکاری آن را نیز ارتقا دهند.
در بخش دوم، با طراحی مجدد مخازن سوخت هواپیما و قرار دادن بخش مهمی از مهمات در محفظه های روی این مخازن جدید، طراح موفق گشته به گونه ی معنا داری با خارج کردن تسلیحات از بخش زیرین بالها از سطح مقطع راداری هواگرد جدید خود بکاهد. در عین اضافه شدن این تجهیزات موجب کاهش ظرفیت گشته، این کمبود به میزان بسیار زیادی با افزایش توان آیرودینامیکی حاصله از دم جدید جبران گشته است.
البته طراحان، گیره های بالی حمل مهمات را از روی باله حذف نکرده اند که این اجازه را به F-15 SE می دهد که مهمات بیشتری را همراه خود داشته باشد، هرچند با حمل تسلیحات بر روی باله به گونه ای ژرف از توان رادار گریزی آن کاسته خواهد شد. از سوی دیگر حتی مخازن جدید به سادگی در زمانی کوتاه حدوداً 2 ساعت می توانند با انواع قدیمی تعویض گردند که عملاً منجر به تبدیل شدن F-15SE به F-15E خواهد بود.
در مرحله ی بعد متخصصان بوئینگ با استفاده گسترده از مواد جاذب رادار موسوم به RAM تأثیر غیر قابل انکار بر روی کاهش توان رادار دشمن در شناسایی پرنده ی خودی گذاشته اند. نکته ای که در اینجا کمی گنگ است، عدم استفاده ی بوئینگ از مکانیزم های کاهش دمای گاز های خروجی موتور است.
نقصی که به طرز فزاینده ای موقعیت طرح را زیر سوال خواهد برد کما اینکه امروزه موشک های با حساسه های حرارتی، بخش بزرگی از سلاح های سطح به هوا ( SAM ) و یا هوا به هوا را تشکیل می دهند و این یعنی نقص در مهمترین اصل از اصول استتار؛ این اصل بیان می دارد: تنها استتاری موفق است که کامل باشد!
حال اینکه silent eagle با عدم برخورداری از تخفیف دهنده های گاز های خروجی اگزوز بی شک نمی تواند استتار کامل از خود بروز دهد.
در مرحله ی بعد مهندسان الکترونیک و کامپیوتر وارد گود گشته و دست به نوسازی و باز سازی عمده ی سیستم کنترل پرواز زده اند و با جایگزینی سامانه های قدیمی با سیستم های جدید به طرز قابل توجهی به ارتقاء توان رزمی silent eagle کمک کرده اند.
در مورد سامانه های راداری silent eagle، از همان سیستم راداری APG-63 (V) ساخت ریتون که در نمونه های E نیز به چشم می خورد بهره مند گشته ککه با توجه به وظیفه ی اصلی تعریف شده برای عقاب خاموش، که همانا گشت هوایی و حفاظت از حریم خودی است، کاملاً مناسب به نظر می رسد، هرچند بسیار عجیب خواهد بود اگر فکر کنیم ایالات متحده برتری الکترونیکی خود را که در پی سالها تلاش و با صرف میلیارد ها دلار به چنگ آورده، به سادگی از کف بدهد.
در مرحله ی آخر در مورد مهمترین ویژگی هواگرد پنهان کار بوئینگ دست همکاری را به سوی شرکت BAE systems دراز کرده است تا در مورد بسته نبرد الکترونیک از آن کمک بگیرد، که طرف انگلیسی نیز با ارائه ی یک پکیج کامل با نام مخفف DEWS توانسته به طرز قابل قبولی پاسخ این اعتماد بوئینگ را بدهد.
با توجه به ویژگی های بالا به نظر نمی رسد عقاب خاموش بتواند حتی به اندازه ی F-117 نیز پنهانکار باشد، هرچند به عقیده ی کارشناسان بوئینگ، این پرنده به خوبی از روبه رو غیر قابل تشخیص است و برای عملیات گشت هوایی و حفاظت از حریم هوایی خودی کاملاً مناسب به نظر می رسد.پاز سوی دیگر بازار هدف این پرنده، کشور های عربستان، رژیم اشغالگر قدس ، کره ی جنوبی و ژاپن تشکیل می دهند.
در مورد عربستان که با توجه به ساختار های راداری پیشرفته هر دو سو وجود پیش اخطار های هوابرد در هر دو سوی جبهه عملاً قابلیت رادار گریزی از روبه رو ی F-15SE زیر سوال خواهد رفت. در جبهه ی دیگر نیز فاصله ی سئول و پیونگ یانگ با خودرو تنها چند ساعت است و این تنها دریای ژاپن است که میان کره ی شمالی و ژاپن فاصله انداخته است که باز هم آنچنان قابل توجه نیست.
همچنین به دلیل شخصی بودن تحقیقات، بوئینگ دست به عصا حرکت می کند حال آنکه در بسیاری از موارد دیگر نیز کنگره ی ایالات متحده به روشنی با برخی ویژگی های برتر این هواگرد مخالفت می کند. حال باید دید نیاز عربستان به 72 فروند F-15SE و نیز قیمت احتمالی 100 میلیون دلاری برای هرفروند آن ، این مشتری به چه انتخابی دست خواهد زد؟ خریدی که به احتمال زیاد آینده ی طرح را تعیین خواهد کرد.
میگ 25 
