تار از مشتقات تنبور يا سه تار است.از يک صد سال کذشته محبوب همه طبقات ايرانی  بوده است. سازی به اين نام جز در ايران و فلات قفقاز در جای ديگری از جهان معمول نيست.

بَربَط یا عود یا رود سازی زهی است که در خاورمیانه و کشورهای عربی رایج است و از قدیمی‌ترین سازهای شرقی به شمار می‌رود. درباره تاریخ پیدایش و خاستگاه این ساز، نظرات متفاوتی وجود دارد. عده‌ای با استناد به تصاویر حجاری شده، ریشه آن را در هند و برخی دیگر بلخ را خاستگاه آن می‌دانند. البته گسترش این ساز در میانه عصر اشکانی و سراسر عصر ساسانی در ایران، باعث شده بسیاری آن را سازی ایرانی بدانند.

به ادامه ی مطلب بروید و با عود یا بربط بیشتر آشنا شوید

ویولن ساز زهی و آرشه‌ای است. این ساز کوچک ‌ترین عضو سازهای زهی آرشه‌ای است.

برای نواختن معمولاً روی شانه چپ قرار می‌گیرد و با آرشه که در دست راست نوازنده‌است نواخته می‌شود.

به ادامه ی مطلب بروید.... و با سنتور، ساز کلاسیک و سنتی ایران بیشتر آشنا شوید

تُمبَک (تنبک، دمبک، دنبک یا ضَرب) یکی از سازهای کوبه‌ای ایرانی است. این ساز پوستی، از نظر سازشناسی جزء طبل‌های جام‌شکل محسوب می‌شود که از این خانواده می‌توان به سازهای مشابه مانند داربوکا در کشورهای عربی و ترکیه و همچنین زیربغلی در افغانستان اشاره کرد.

پیانو مشهور ترین ساز صفحه کلید دار است و صدای آن در اثر برخورد چکش هایی با سیم های آن تولید می شود. این چکش هادر اثر فشرده شدن کلیدها ( کلاویه ها ) به حرکت در می آیند. سیم های پیانو به صفحه ای موسوم به « صفحه ی صدا » وصل شده اند که موجب تقویت صدای آن ها می شود.

چکش ها به وسیله ی مجموعه ای از اهرم های ظریف به کلید های پیانو متصل می شوند. به مجموعه ی این اهرم ها و چکش ها، « عملگر » پیانو می گویند. وظیفه ی این مجموعه ، افزایش شتاب چکش ها در برخورد به سیم ها و کنترل عکس العمل بازگشتی آنها پس از برخورد به سیم است. معمولا سر چکش ها لایه ای از نمد یا الیلف مشابه طبیعی یا مصنوعی پوشانده می شود تا کیفیت صدا بهبود یابد.

پیانو را « مادر ساز ها » و کامل ترین ساز دانسته اند زیرا قادر است محدوده ی بسیار گسترده ای از اصوات را تولید کند. شکل فعلی پیانو بیش از 7 اکتاو دارد و قادر به تولید فرکانس هایی از حدود 20 تا 5000 هرتز است درحالی که در نقایسه، ویولون تنها می تواند کمتر از 4 اکتاو تولید کند و بهترین صدای خواننده ها فقط قادر به خواندن کمتر از 3 اکتاو است.

پیانو در سال 1709 میلادی به وسیله ی بارتولومئو کریستوفوری در شهر پادوای ایتالیا اختراع شد. قبل از پیانو ، از ساز قدیمی تری به نام « هارپسیکورد » استفاده می شد. نام کامل ساز پیانو ، « پیانو فورته » است که از دو قسمت پیانو به معنای ملایم و فورته به معنای قوی است که به خوبی نشان دهنده ی توانایی پیانو در تولید صدا های ملایم و قوی است.

امروز انواع مختلفی پیانو از جمله : پیانوی دیواری، پیانوی اسپینت، پیانوی کنسول و پیانوی بزرگ وجود دارد.