بالگرد اس 70، بلک هاوک

به نام ایزد یکتا

هلیکوپتر چندمنظوره ی تاکتیکی

اس- 70 S – 70 

شهرت: بلک هاوک، سی هاوک، پیو هاوک، جی هاوک

سازنده : سیکورسکی ( ایالات متحده آمریکا )

بروز جنگ در ویتنام، ضعفهای هلیکوپتر ترابری تاکتیکی یو. اچ. 1 ( هیویی ) در اجرای عملیات در آب و هوای گرم و مرطوب را کاملا آشکار کرد. برای رفع این نقیصه، نیروی زمینی ایالات متحده، مناقصه ای را به نام « سیستم هوایی ترابری تاکتیکی همگانی » ( یوتاس ) مطرح کرد تا جانشین مناسبی برای هیویی فراهم کند. یکی از اهداف برنامه ی یوتاس، تدارک هلیکوپتری بود که بتواند 11 نفر سرباز مسلح را در ترکیب عادی یا 14 نفر سرباز مسلح را در ترکیب متراکم حمل کند.

دو شرکت سیکورسکی و بوئینگ با پیشنهاد طرح های یو. اچ.60 و یو.اچ.61 در مناقصه ی نیروی زمینی شرکت کردند. اولین پیش نمونه ی یو.اچ.60 در 17 اکتبر 1974 برای نخستین بار به پرواز درآمد و مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از بررسی های مفصل دو بالگرد، یو.اچ.60 برنده ی مناقصه اعلام شد و آن را بلک هاوک نامیدند. شرکت سازنده نیز آنرا اس.70 نامید.

مقاومت در برابر سانحه و اصل بقا پذیری از ویژگی های مهم مورد توجه طراحان سیکورسکی در زراحی بلک هاوک بوده است. سازه ی این هلیکوپتر مقاومت زیادی در برابر سانحه دارد. این سازه در برابر برخورد های شدید با شتاب 20g رو به جلو و یا 10g رو به پایین، مقاوم است. دو ارابه ی فرود اصلی آن تا شدت 9g با سرعت 30 فوت بر ثانیه را جذب کرده، مانع از برخورد بدنه با زمین می شود.

پوشش مخازن سوخت این هلیکوپتر در برابر اصابت گلوله هایی با کالیبر حداکثر 7/12 میلیمتر، مقاوم است و ویژگی خود ترمیم شوندگی دارد. مجموع این ویژگی های ضد سانحه، در اولین تجربه ی جنگی بلک هاوک در اکتبر 1983 طی عملیات نظامی آمریکا در گرانادا، به خوبی آزموده شد. مثلا طی همین عملیات یک فروند بلک هاوک با وجود برخورد 29 گلوله ضدهوایی به مخزن سوخت و تعداد زیادی هم به بدنه، توانست به پرواز خود تا رسیدن به هدف ادامه دهد که در این بین نمی توان خلبان باتجربه ی آن را هم نادیده گرفت.

موتور بلک هاوک، به نام تی 700، ساخت شرکت جنرال الکتریک است، و اساسا برای استفاده در برنامه ی یوتاس تکمیل شد. ( این موتور در بالگرد آپاچی نیز به کار رفته است) این موتور به سیستم های کمکی تفکیک ذرات خارجی از هوای ورودی و تخفیف گر امواج مادون قرمز در قسمت اگزوز مجهز است.

برای حمل بلک هاوک، تیغه های پروانه ی اصلی و دمی قابل جمع شدن است؛ ضمن آنکه دم آن نیز تاشدنی است.بارگیری آن به 2 ساعت زمان و تخلیه و آماده سازی آ« نیز همین مقدار زمان نیاز دارد. سیستم کابین و فرامین صفحه ابزار، به طور اختصاصی برای دو خلبان طراحی شده و از سیستم خلبان خودکار و ناوبری فرود کور نیز درآن تعبیه شده است.

نیروی دریایی ایالات متحده نیز برای پاسداری از ناوها و پوشش منطقه ی وسیعی از اطراف ناو، از مدل اس.70.بی استفاده کرد و بخش سیستم های فدرال ایالات متحده نیز ساخت تجهیزات اویونیکی آن را برعهده گرفت تا سی هاوک متولد شود.

اصلاحات سی هاوک نسبت به طرح پایه ی بلک هاوک به این شرح است: افزودن غلافی زیر دماغه برای نصب تجهیزات پشتیبان الکترونیک، پایه هایی برای نصب دو اژدر یا مخازن سوخت اضافی، افزودن پرتابگر سانوبوی با 25 سانوبوی، امکان سوختگیری هوایی در حالت ایستا.

هلیکوپتر های سی هاوک در درگیری های قوای آمریکایی با لیبی در جنگ سیدرا (1986)، در خلیج فارس، در جنگ ایران و عراق (1987) و در جنگ خلیج فارس (1990) به کار گرفته شدند، و با رادار و سیستم های اویونیکی پیشرفته، منبع اطلاعاتی با ارزشی برای آمریکایی ها فراهم آورد.

انواع مدل های اس.70، علاوه بر نیروی دریایی و تفنگداران دریایی و نیروی زمینی، برای کشور های اسپانیا، ژاپن، تایوان و یونان نیز صادر شد.