هلندی سرگردان

گفته می شود کشتی افسانه ای شبح هلندی سرگردان دچار طلسمی شیطانی است که باعث می شود برای همیشه در دریا ها سرگردان باشد و هیچ گاه لنگر نیندازد. در دماغه ی امید نیک بسیاری آنرا دیده بودند. اما جریان واقعا چیست؟ هر چه باشد ، افسانه ها و داستان های بسیاری از رویت این کشتی در دست است. ناخدا های متعددی در یادداشت هایشان رویت آنرا ثبت کرده اند؛ حتی یک پادشاه هم در لیست شاهدان آن قرار می گیرد!

نخستین شکل چاپ شده ی این داستان در مه 1821 در مجله ی بلک وود ادینبورو منتشر شد که در آن، محل داستان در دماغه ی امید نیک قرار داشت. در این داستان ناخدای هلندی سرگردان سفارش هایی مربوط به افرادی را که مدت هاست مرده اند به کشتی های دیگر پیشنهاد می کند و ملوانان هر کشتی که این سفارش ها را بپذیرند، به بدبختی دچار خواهند شد.

نسخه های متعددی از داستان این کشتی که در دماعه ی امید نیک در آفریقا رویت شد، وجود دارد. همین طور، نام ناخدای آن در روایت های مختلف متفاوت است. اما همه متفق القول بر این باورند که این کشتی در قرن هفدهم ساخته شده بود.

بر اساس افسانه ای آلمانی، کاپیتان کشتی، وون فالکن برگ و شیطان با هم بر سر روح کاپیتان یک بازی تاس ترتیب دادند. کاپیتان بازی را باخت و محکوم شد تا کشتی را تا ابد در دریا ها براند.

نسخه های دیگر این داستان هلندی هستند. طبق آنها ، کاپیتان هندریک وان دِردِ کن ، کشتی را از آمستردام به مقصد باتاویا در هند به راه انداخت و هنگام گذر از دماغه ، به دلیل بی توجهی ، در یک توفان ناپدید شد و به خاطر همین بی توجهی ، محکوم به سیری ابدی در دریا ها شد. این داستان با تفاوت در نام کاپیتان به دو صورت وون استراتن و وان دام نیز وجود دارد. در یک افسانه دیگر، کاپیتان فوکه، سفرهایی با سرعت بسیار زیاد و غیر طبیعی بین هلند و جاوه انجام می داد. مردم فکر می کردند او با شیطان هم پیمان شده ، برای همین محکوم به سیری ابدی در دریا هاست.

نام کشتی در افسانه ها آورده نشده و هلندی سرگردان (dutch man ) در واقع به نام کاپیتان اشاره دارد. دیدن این کشتی ، یک نوع طالع نحس محسوب می شود. دریا نوردان برای محافظت از این نحسی، به دکل کشتی خود نعل اسب میخ می کردند.

افرادی که ادعا کرده اند این کشتی را دیدند:

1823: کاپیتان اووِن در گزارش سفرنامه ی کشتی اچ ام اس لِوِن ، دو بار این حادثه را ثبت کرده است.

1835: مردانی که روی یک کشتی انگلیسی بودند، شاهد نزدیک شدن یک کشتی در میان توفان بوده اند. آنان فکر می کردند دو کشتی باهم برخورد خواهند کرد؛ ولی کشتی مذکور ناگهان ناپدید شد.

1881: سه نفر از خدمه کشتی اچ ام اس باشانته و پادشاه جورج پنجم ، این کشتی را دیدند، روز بعد یکی از آن سه نفر خدمه جان سپرد.

1889: تمامی خدمه ی کشتی اس اس پرتوریا آن را دیدند.

1911: یک کشتی صید نهنگ تقریبا با آن برخورد کرد و ناگهان کشتی هلندی سرگردان ناپدید شد.

1923: اعضای نیروی هوایی انگلستان آنرا دیده و به انجمن تحقیقات روانی گزارش دادند. افسر چهارم ، استون، درباره ی مشاهده ی 15 دقیقه ای خود در تاریخ 26 ژانویه نوشت. افسر دوم، بِنِت، که  سکان دار و دانشجوی دانشکده ی افسری بود نیز آنرا مشاهده کرد. استون ، تصویری از آنچه دیده بود را رسم و بِنِت آنرا تایید کرد.

1939: مردم از ساحل آنرا دیدند. آدمیرال کارل دونیتز هم که مسئول یک کشتی بزرگ بود ، مشاهده اش را ثبت کرد.

1941: مردم در ساحل گلن کرن این کشتی شبحی را مشاهده کردند.

1942: چهار شاهد دیدند که این کشتی وارد خلیج تیبل شده و سپس ناپدید شد، افسر دوم ، دیویس و افسر سوم ، مونت سراتاز، کشتی اچ ام اس جوبیلی آنرا مشاهده کردند و دیویس آنرا در گزارش کشتی ثبت کرد.

1959: استرات ماژلان تقریبا با  این کشتی برخورد کرد ولی این کشتی ناگهان ناپدید شد.

نسخه ی انگلیسی:

انگلیسی ها افسانه ی مشابهی دارند. نام کشتی دش بود، که در جنگ در سال 1812 برای نیروی دریایی بریتانیا خدمت می کرد ولی در سال 1815 ناپدید شد. در 1942 و در زمان جنگ جهانی دوم، نیروی دریایی انگلستان و ایالات متحده و همینطور گشت ساحل یف آنرا در خلیج کاسکو مشاهده و رادار نیز حضور آنرا تایید کرد و حتی چند کشتی نیز آماده ی حمله به آن شدند اما این کشتی ناگهان ناپدید شد.

نسخه ی سینمایی!! :

در سال 1951 فیلم « پاندورا و هلندی سرگردان ساخته شد » و داستان ناخدایی بود که نفرین شده بود تا ابد در دریا ها براند تا اینکه واقعا عاشق شود و قدر عشق را بداند. او هر هفت سال برای  شش ماه می توانست در خلیج لنگر اندازد.

در سری دزدان دریایی کارائیب نیز این کشتی حضور دارد و نام ناخدای آن دیوی جونز است.